Oude Stedelijke Begraafplaats : een plaats voor serene rust of voor picknickers en fietsers ?

Op de gemeenteraad van 25 april legde de meerderheid het ontwerp, het lastenboek en de gunningsvoorwaarden van de vierde en laatste fase van de renovatie van de Oude Stedelijke Begraafplaats ter goedkeuring voor. De discussies die dit punt uitlokte op de commissievergadering en op de gemeenteraad, had evenwel niet zozeer te maken met de beoogde aanbesteding, dan wel met de achterliggende idee om de begraafplaats om te vormen naar een begraafpark en het bestaande pad, waarop het fietsen nu al gedoogd wordt, om te vormen als naar een schakel in een fietsas.

Misschien eerst eens terug keren in de tijd. In 2000 publiceerde het stadsbestuur een mooi boek over “De Oude Stedelijke Begraafplaats van Roeselare”.   Daar concludeerde men, meer dan 15 jaar geleden, al dat de oorspronkelijke functie, namelijk een kerkhof of begraafplaats in belang zou afnemen, omdat er nauwelijks nog nieuwe bijzettingen gebeurden. Maar ook dat andere elementen steeds belangrijker zouden worden :

• Cultuur
• 2 eeuwen geschiedenis van onze stad
• Een groene long midden in een verstedelijkte omgeving
• een stille recreatie
• Ecologie door de aanwezigheid van vogels en kleine diersoorten

Fractieleider Brecht Vermeulen vond dat de eerste drie fasen van de renovatie meer dan geslaagd waren. Hij vond het dus logisch om met een laatste fase ook de rest aan te pakken.  Het pad is tot op de draad versleten, het is passend dat de versleten banken en vuilnisbakken vervangen worden, en dat er bomen bij worden geplant. 

Maar de CD&V-sp.a-Groen – meerderheid wil nog verder gaan. Daarin gaan ze veel te ver, vindt N-VA.

Fietsen op het wandelpad werd al vroeger gedoogd, al werden er bloembakken geplaatst als snelheidsremmende maatregel. Die bakken zullen nu verdwijnen, en door het pad uitdrukkelijk te voorzien als een fiets- en wandelverbinding, wil de meerderheid dat fietsen doorheen deze begraafplaats ook stimuleren. Er komt niet alleen een fietseiland op het begin en op het einde van de dreef, er komt nu zelfs ook een fietseiland aan de rustplaats voor oorlogsslachtoffers.

De N-VA fractie vindt dat het stadsbestuur met een fietspad de rust die hier heerste, zal verstoren.

“Door hier een fietspad te maken verstoor je de sereniteit die kenmerkend is voor elke begraafplaats.

Sereniteit, die begint met stilte en met het ontbreken van gejaagdheid en uitbundigheid.

Nu maak je een keuze, maar trek je ze niet door. Ofwel wordt het een echt fietspad, maar dan moet dit 24/24 en 7/7 en kan je kan je de poorten niet sluiten na zonsondergang. Ofwel is het een pad op een begraafplaats maar dan is fietsen ongepast, net zoals rondjes lopen in een kerk.” aldus Brecht Vermeulen

Nog verontrustender is de vermelding op het plan van een “picknick-rustzone”. Dat is weliswaar niet opgenomen in de meetstaat, maar op het plan zijn wel drie picknicktafels ingetekend.  “En wat is dan het volgende : spelnamiddagen van jeugdbewegingen op het kerkhof laten doorgaan? Een feestje met DJ op het kerkhof, … ?”, vroeg Brecht Vermeulen aan het stadsbestuur waarbij hij beklemtoonde dat het gebruik van de begraafplaats als belevingspark niet toelaatbaar is voor de N-VA.

Daarenboven heerst er nu al een problematiek van alcoholmisbruik, drugshandel, sluikstorten en andere illegale activiteiten op de Oude Stedelijke Begraafplaats. Het stadsbestuur heeft er al vroeger een private bewakingsdienst voor betaald en plaatste enkele maanden geleden palen met camera’s. Maar de problematiek is er niet echt mee verminderd. Verschillende omwonenden hebben hierover al hun ongenoegen uitgesproken.

De N-VA vroeg daarom dat het politiereglement zou uitgebreid worden met bepalingen die de sereniteit van deze en andere begraafplaatsen zou bewaren.   De meerderheid vond dat “een reglementje” (sic) verkeerd gedrag niet zou tegenhouden.

Maar Brecht Vermeulen repliceerde : “Ongewenste menselijke gedragingen in een politiereglement als verbodsbepalingen vertalen, is net de taak van een gemeenteraad.”

De meerderheidspartijen stonden in een brede spreidstand. Ze wilden beklemtonen dat ze de sereniteit en stilte van de plaats niet wilden doorbreken, maar dat ze ook ruimte wilden geven aan jongeren om te picknicken en om de begraafplaats naar een park om te vormen. Ze schuwden zelfs geen vergelijkingen van begraafparken in gemeenten waar de N-VA in de meerderheid zit. Maar Brecht Vermeulen boorde die vergelijking al snel in de grond wegens helemaal niet vergelijkbaar.