Ontroerend goed.

Ontroerend goed.

Elk jaar op 23 juni ga ik op de begraafplaats van Roeselare het graf van Albrecht Rodenbach groeten. Een moment stilstaand bij het vergankelijke en het feit dat we als mens enkel in herinneringen eeuwig leven. Stilstaand bij de traditie van de stad waar ik me meer en meer thuisvoel.
Vandaag, 27 oktober, zóu in de Roeselaarse traditie het eigenlijk ook een dag van bezinning moeten zijn. Dit rond de geboortedag van onze Roeselaarse beroemdheid.
Ons stadbestuur dacht daar ook aan met het eerder vandaag plaatsen van een gedenkplaat in het kader van het erfgoedproject. Mooi dacht ik, herinneringen en erfgoed moeten we in ere houden!
Ikzelf woon sinds 13 jaar in Roeselare dus de voorgeschiedenis was me niet gekend. Tot ik me wat verder inlichtte. Ik kon mijn oren niet geloven. De niet misse maar deels leegstaande gebouwen aan de Munt werden gebouwd óp de plaats waar het sterfhuis van Albrecht Rodenbach stond. De voorganger van N-VA protesteerde toen fel tegen het slopen ervan en legde oa een rouwkrans. Er werd toen door meerdere mensen gepleit om er een museum voor Albrecht Rodenbach en de andere lokale schrijvers (zoals Gezelle) in te richten
Aan de huidige bestuurders kunnen we dit slopen niet verwijten. Ons huidig stadbestuur blijft echter wel in hetzelfde bedje ziek. De titel onroerend erfgoedgemeente moet verder gaan dan het plaatsen van herinneringsbordjes op de plaats van de té vele gesloopte gebouwen in Roeselare. Het is ons erfgoed, onze traditie, onze cultuur. Het is enkel die herinnering die we kunnen doorgeven.

Filip Van Vyve
Communicatie verantwoordelijke N-VA Roeselare